Luwte travel adventures

Zaterdag, onze eerste dag in de hoofdstad van de VS. Waarbij we bijkomen van een lange reisdag en kennismaken met de stad.

Voor vandaag en morgen hadden we geen planning, alleen wensen. Na de dag van gisteren was dat maar beter ook. Even bijkomen, eerst maar eens ontbijten (dat kan in het hotel) en rekening houden met de temperaturen vandaag. We zijn rustig aan opgestaan vanaf een uur of acht. Ik was sinds kwart over vijf wakker; het was me niet meer gelukt om te gaan slapen.

Rond half 9 waren we voor het ontbijt in de ontbijtzaal. Het was behoorlijk druk, maar we konden er nog bij. Het was weer even wennen zo’n buffet, maar het werkte en smaakte prima. 

Daarna gingen we even chillen op de kamer, wat koffers verder uitpakken en opruimen zodat het een beetje leefbaar en overzichtelijk wordt in de kamer, en de eerste activiteit besproken: boodschappen doen. Die deden we voor de lunch bij de Safeway die op nog geen 10 minuten lopen van het hotel af ligt (1100 4th St SW). Konden we meteen ervaren hoe 34 graden hier aanvoelt. Best warm dus. Maar prima afstand om te lopen en zonder rugzak op je rug valt het zweten ook wel mee. De route was vrij rechttoe rechtaan in de tegenovergestelde richting van het centrum, waarbij we als eerste onder de Interstate doorliepen. 

Onderweg werd ik al snel blij van sommige dingen die ik zag (dan is het echt vakantie: kijken, ontdekken, verwonderen etc.). Eekhoorns onder een boom aan de straat, mooie huizen, een geïmproviseerde poster met ‘Women’s Rights are human rights, de brandweerkazerne onder het hotel met zijn glimmende brandweerauto’s. 

Minder ‘leuk’ waren de mannen die met slaapzakken en dekbedden op bankjes aan de straat zaten, een beetje gelaten om zich heen kijkend of juist in zichzelf gekeerd. Voor ons een vreemd verschijnsel, in een verder ‘keurige’ woonwijk op de route tussen een hotel en een supermarkt.

Ook het met z’n allen shoppen in een buitenlandse supermarkt was weer even wennen. Je kijkt bovendien je ogen uit, en dan was dit niet eens een mega-winkel. Igor ging al snel een membership card regelen, dat deden we op eerdere reizen ook al en met de huidige prijzen is elke discount / saving meegenomen 😁

Terug op de hotelkamer lekker geluncht met kant en klare Tuna hoagie sandwiches  en zelf in elkaar geflanst ‘Frans’ brood met turkey breast plakjes en (voor wie wilde)  mayo en komkommer. Toch handig dat we alle spullen bij de hand hebben om op de kamer te kunnen eten 😉

We moeten allemaal nog bijkomen van gisteren, de een meer dan de ander, dus na het eten deden we weer rustig aan. Daarnaast hebben we wat dingen geregeld en uitgezocht. Het hotel heeft prima WiFi, dat is erg handig. 

Rond kwart over drie gingen we dan toch weer op pad, naar de National Mall. Die ligt op een kwartiertje lopen van het hotel. Het was leuk om nog meer van de buurt te zien, we keken onze ogen uit. Nu liepen we ook langs de McDonalds waar we de vorige avond heen zouden gaan voor het eten. Echt heel dichtbij. 

Onderweg voelden we al goed hoe warm het was en bij de Mall zelf zochten we zoveel mogelijk de schaduw op. Er staan gelukkig aardig wat bomen, maar verder is het een heel open gebied en de zonnestralen zijn onverbiddelijk. Op sommige stukken was er geen ontkomen aan en de warmte was, ook in de schaduw, steeds voelbaar. Niet de ideale omstandigheden voor een stel vermoeide reizigers, maar we maakten er het beste van. 

We liepen eerst in de richting van het Capitol gebouw. Dat hebben we nog van een redelijke afstand bewonderd. Onze aandacht werd ook meteen getrokken door de bonte verzameling foodtrucks die langs de weg stonden. Schreeuwende kleuren en dito muziekjes, bumper aan bumper langs de stoeprand. 

We staken de Mall over en liepen aan de andere kant in de richting van het Washington Monument. Tussen de bomen kwamen we ook weer eekhoorns tegen, ik blijf dat leuk vinden. 

Tegenover de National Gallery of Art werd gedemonstreerd voor de vrijheid, of zoiets. Er stonden wat borden en er zaten wat plukjes mensen met vlaggen. Wij werden getriggerd omdat er ook een paar Nederlandse vlaggen bij waren en een bord waarop stond “wear red bandana to stand with the Dutch’. Daar moesten we toch even een kijkje nemen. De vlag hing niet ondersteboven, maar de meneer die we spraken droeg wel een rode boerenzakdoek (oftewel ‘bandana’) om steun aan de Nederlanders (de boeren?) te betuigen. We raakten in gesprek. Het ging om vrijheid, niet zozeer opstand tegen de regering, en de Nederlanders waren ooit degenen geweest die de VS steunden (toen ze onafhankelijk van Engeland wilden worden), zoiets. En ‘het begon in Canada, toen de USA en nu gaat het de hele wereld over’ of iets dergelijks. We namen zijn foldertjes aan, bedankten hem, namen een foto en bleven van een afstandje nog even kijken naar de hele setting. Emma verdiepte zich in een van de foldertjes, en na deze bijzondere onderbreking gingen we weer verder in de richting van het Washington Monument. 

Terwijl we de zon zoveel mogelijk vermeden en de hitte probeerden te negeren bekeken we de gebouwen langs de Mall, waarin de verschillende musea en overheidsinstanties huizen. Het kasteel van het Smithsonian institute bijvoorbeeld, waar Jesse erg van onder de indruk was, en het National Museum of Natural History.

Uiteindelijk kwamen we dan bij het Washington Monument aan, de torenhoge obelisk midden op de Mall. Het was er bedrijvig, maar niet te druk. Wat wel opviel was dat hier, net als overal eigenlijk, de fietsen en – vooral – stapjes voorbij bleven komen. Het zijn duidelijk favoriete vervoermiddelen hier. 

We maakten wat foto’s en terwijl we daarmee bezig waren ging Emma op een bankje zitten en Luka in het gras. We sloten allemaal aan in het gras, in de schaduw van het monument en weg van de stenen; voor zover er iets van verkoeling te vinden was, was dat het. Uiteindelijk hebben we daar best nog een tijdje gezeten, omdat het fijn was en omdat we even geen puf meer hadden om iets te gaan doen 😅.

Zo tegen zes uur gingen we dan toch: er moest ook een keer iets gegeten worden. We hadden bedacht – omdat er rond de National Mall en in de buurt van het hotel weinig eetgelegenheden waren – vanavond alsnog bij McDonald’s te gaan eten. Tja. Dat lag op de route naar het hotel en dan hoefden we verder niet te zoeken. Dus daar zijn we naartoe gelopen, om na het eten terug te keren naar het hotel. Voor we het hotel weer ingingen liepen we nog even naar het NASA hoofdkantoor, dat zo ongeveer naast het hotel staat en maakten wat foto’s. 

Rond kwart voor acht waren we terug in het hotel en een dik kwartier later stonden Igor, Jesse en ik al weer buiten. We wilden bij avond nog even naar het Lincoln Memorial kijken. Er was regen voorspeld, dus we moesten snel weer op pad. Deze keer namen we een andere route naar de Mall, voor de afwisseling. Onderweg merkten we dat de wind aantrok, die was best stevig en vlagerig geworden. In de straat vanaf het hotel maakten de cicades een bijna dreigend, gonzend geluid. 

Bij de Mall zagen we het zand van de paden opstuiven. Best een bijzonder gezicht. De lucht achter het Washington Monument begon paars te kleuren, ook mooi. 

Bij het monument maakten we weer wat foto’s, waarna we doorliepen richting Lincoln Memorial. Dat bleek toch nog best een eind weg te zijn, dus we zijn gestopt bij het begin van de Reflecting Pool, waar we uitzicht hadden op het memorial dat er, net als het Washington Monument, mooi aangelicht bij stond. Daarna was het wel mooi geweest, voor onze vermoeide hoofden, onze voeten en vanwege de kans op regen. Emma en Luka stuurden ondertussen nog berichtjes naar Igor (de enige die mobiele data heeft gekocht) dat ze Funniest Home video’s keken en een Verizon commercial hadden gezien.

Moe maar voldaan kwamen we rond kwart voor tien weer terug in het hotel, waarna we vrij vlot zijn gaan slapen. De regen – als die al is gekomen – hebben wij niet meer meegekregen.