Luwte travel adventures

Op woensdag brachten we onze laatste echte ‘vakantie’dag door op weg van New York naar Washington. Onderweg hadden we nog wat leuke tussenstops. 

Om half zeven ging de wekker. Vandaag gingen we de auto ophalen en van New York naar Washington DC, waarvandaan we de volgende dag weer naar huis vliegen. Igor was aan het begin van de ochtend al even naar de parkeergarage geweest om af te spreken hoe laat we de auto kwamen ophalen. We ontbeten en maakten ons klaar voor vertrek.

We gingen met de bagage naar beneden, verspreid over twee liften omdat de liften steeds in gebruik waren. We checkten uit bij de receptie en liepen met de koffers naar de parkeergarage. Heel apart, door de drukke straten van deze grote stad, tussen mensen door die zo te zien op weg naar hun werk waren. Het ging gelukkig vlot, het lopen duurde, zoals Igor al had ingeschat, inderdaad maar een minuut of vijf. 

In de garage ging het ook vlot en om negen uur reden we er weg, door Manhattan richting het oosten. Al vrij snel kregen we een melding dat één van de banden opgepompt moest worden. Gelukkig zat er og leucht in, dus de prioriteit was om eerst de stad uit te komen, daarna konden we naar de band gaan kijken.  

We verlieten New York via de Lincoln Tunnel en reden verder door New Jersey. Daar reden we de I95 op. Bij het eerste tankstation dat we tegenkwamen konden we geen bandenpomp vinden, dus de band oppompen kon nog niet meteen. De band werd niet zachter, Igor bekeek de situatie eens goed en besloot dat we wel verder konden rijden zoals het was. 

Vlak bij Newark gingen we de I78 opgingen, waar we tol moesten betalen. Dat kon daar gelukkig contant en we hadden nog losse dollars. We kregen meteen de gelegenheid om alvast een blik te werpen op het vliegveld waar we morgen tijdens onze terugreis gaan overstappen. Ja, een beetje omslachtig is dat wel, nu naar Washington rijden om de volgende dag weer met het vliegtuig hier terug te komen, maar dat leg ik in een ander blog wel uit. 

We kwamen nog in een file terecht en kwamen later nog twee tolpoorten tegen. Daar konden we alleen maar met een speciale pas betalen, die we niet hadden, dus we zijn benieuwd wat we daar eventueel nog van gaan horen.. 

Rond elf uur gingen we de grens met Pennsylvania over, waarna we de snelweg afgingen en richting Easton reden. Een fraaie, landelijke route, heuvelachtig. Een leuke terugkeer naar de natuur na ons stadse avontuur. 

Igor had een stukje route gepland die langs een paar covered bridges ging. Die wilden we wel eens zien en als het kon ook op de foto zetten. Dat laatste was niet zo makkelijk, omdat de bruggen in gebruik zijn en je dus moet oppassen dat je niet wordt aangereden, maar het was sowieso leuk om er doorheen te rijden. We zagen o.a. Mood’s Covered Bridge en Sheard’s Covered Bridge in Bucks County, PA. 

In Doylestown, een schattig en levendig stadje in Pennsylvania, stopten we rond kwart over één voor de lunch. We kwamen terecht bij ‘chicken restaurant’ Lovebird . Een eenvoudige, moderne plek waar ze gerechten maken met kip van een Amish vrije uitloopboerderij en veel streekproducten. 

Weer op weg pakten we de Interstate naar Philadelphia. Daar reden we rond half vier de rondweg op, waarna we de stad inreden en de auto parkeerden in een garage vlakbij Independence National Historic Park.  

Voor we nog een keer Amerikaanse geschiedenis en cultuur gingen proeven, dronken we eerst koffie (en lemonade) bij Starbucks. Daarna zochten we het Visitor Center op, waar we geen magneet, maar wel vier ansichtkaarten wisten te scoren. We hadden namelijk nog vier postzegels over die we wilden gebruiken. 

Toen we daarna het terrein van het National Historic Park opliepen en buiten het Liberty Bell Center stonden te twijfelen of we nog bij de Liberty Bell mochten kijken, werden we gewenkt door de bewaker bij de deur: “don’t be shy”. En dus konden we nog even wat Amerikaanse geschiedenis proeven en de ‘bel met de barst’, een voor de Amerikanen belangrijke symbool van vrijheid, bekijken. De Liberty Bell hing oorspronkelijk in het Pennsylvania State House, dat nu Independence Hall heet. In Independence Hall zijn zowel de Declaration of Independence en de U.S. Constitution besproken en ondertekend.

Het was bijna zes uur toen we uit Philadelphia wegreden op de I95, naar het zuiden. We reden door de staten Delaware en Maryland en stopten bij een Denny’s voor het avondeten. Deze keer werden we geholpen door een vriendelijke serveerster die Liz heette.  

Na het eten vervolgden we onze weg en om kwart voor tien namen we de afrit naar Washington Dulles. We hadden een hotel vlakbij het vliegveld geboekt, waar we dus echt alleen kwamen om te slapen en waardoor we morgen weinig tijd nodig zouden hebben. Terwijl het buiten al bijna donker was, zongen we het laatste stukje in de auto met z’n allen mee met American Pie van Don McLean. Supergezellig.  

Rond kwart over tien kwamen we aan bij Homewood Suites by Hilton Dulles Int’l Airport. Wat meteen opviel was dat dit hotel in vergelijking met het vorige een hele snelle lift had. Dat was trouwens handig, want we moesten nog even terug naar de receptie, omdat de digitale kamersleutels niet werkten en er (ook hier) geen beddengoed voor het sofabed aanwezig was. Daarna was alles in orde en konden we naar bed. Onze laatste nacht in de USA…